Ojcze nasz,
któryś jest w niebie
mego serca, chociaż nieraz
wygląda ono jak piekło;
święć się Imię Twoje,
nawet gdy Go nie wypowiadam,
bo mnie ogarnia grobowa
cisza bezradnego milczenia;
Przyjdź Królestwo Twoje,
gdy wszystko inne nas opuści;
bądź wola Twoja,
nawet gdyby nas miała zabić,
bo On jest życiem i to,
co na ziemi wygląda na klęskę,
jest w niebie początkiem
nowego życia;
chleba naszego powszedniego
daj nam dzisiaj,
ale daj nam także o to prosić,
byśmy na przykładzie
własnego głodu zrozumieli
przynajmniej tyle,
żeśmy stworzenia
liche i nieważne;
odpuść nam nasze winy
i nie wódź nas na pokuszenie,
abyśmy nie wpadli w jedną
jedyną winę,
która naprawdę się liczy:
winę niewiary w Ciebie
i w Twoją niepojętą miłość.